kırmızı ruj yeşil oje londra

uzuuunn uğraşlar sonunda kendimi caanım ülkemin(!) kırmızı çizgilerinden dışarıya kırmızı rujumu sürerek attım.
bu dışarıya atılma sürecimde babamın, annemim, kardeşimin ve ruhu şad olsun anneannemin çok büyük payı var. ve tabiki benim 5 ton ağırlığındaki (artık eski) valizimi taşıyan sevgili kuzenlerim cedric ve ömerciğin, sabahın köründe sıcak yatağından kalkıp gelen sadinin ve ve o yatağa uyurum korkusuyla hiç girmeyen havaalanı sandalyelerinde kestiren başarcığımın paylarını da unutmamak lazım... onlar çabuk die tutturmasaydı, makyaj yapmaya artık bir son vermemi söylemeseydi, sırt çantamı tek eliyle kaldırıp pul almaya koşarak gitmemi sağlamasaydı ben o uçağı kaçırırdım =)
uçakta türkis eirlayns farkıyla rahatımıza diyecek yoktu. amma velakin indikten sonraki kontrol sırası ve mülteci muamelesi görmek felaketti. fakat kontrolde ingiltereye daha yeni girmenin verdiği sıkıntıyı mükemmel ingilizcemle biranda yendim. öğrenci olarak mı geldiniz sorusuna "yeeessss" ve ingilizce kursu için mi sorusuna da verdiğim "yeeeesss" cevaplarıyla artık önümdeki tüm engeller ve korkular kalkmıştı =D
o kocaman çöp valizle uzun bir yolculuğa çıktık bizi almaya gelen fıstıkla. eve gittiğimizde mükemmel bir sofra vee güzeell bir uyku derken londrada olmak ve dışarı çıkmak aklıma dahi gelmedi. tubişim ama ama puba gidelim ona gidelim buna gidelim derken ben bi gözüm açık bi gözüm kapalı ona bakıp uyumaya devam ettim =)
.....................